dijous, 14 de maig del 2009

Coming Through the Rye by Robert Burns (1759-1796)

Coming thro' the rye,
poor body,
Coming thro' the rye,
She draiglet a' her petticoatie
Coming thro' the rye.

O, Jenny's a' wat, poor body;
Jenny's seldom dry;
She draiglet a' her petticoatie
Coming thro' the rye.

Gin a body meet a body
Coming thro' the rye,Gin a body kiss a body
- Need a body cry?

Gin a body meet a body
Coming thro' the glen,
Gin a body kiss a body
- Need the warld ken?


"No hacía tanto frío como el día anterior, pero seguía nublado y no apetecía mucho andar. Por suerte había una cosa agradable. Delante de mí iba una familia que se notaba que acaba de la iglesia. Eran el padre, la madre, y un niño como de seis años. Se veía que no tenían mucho dinero. El padre llevaba un sombrero de esos de color gris perla que se encasquetan los pobres cuando quieren dar el golpe. El y la mujer iban hablando mientras andaban sin hacer caso del niño. El crío era graciosísimo. Iba por la calzada en vez de por la acera, pero siguiendo el brodillo. Trataba de andar en línea resta como suelen hacer los niños, y tatareaba y cantaba todo al mismo tiempo. Me acerqué a ver qué decía y era esa canción que va: Si un cuerpo coge a otro cuerpo, cuando van entre el centeno. Tenía una voz muy bonita y cantaba porque le salía del alma, se le notaba. Los coches pasaban rozándole a toda velocidad, los frenos chirriaban a su alrededor, pero sus padres seguían hablando como si tal cosa. Y él seguía caminando junto al bordillo y cantando: Si un cuerpo coge a otro cuerpo, cuando van entre el centeno. Aquel niño me hizo sentirme mucho mejor. Se me fue toda la depresión." (pàg. 128)


"-Te acuerdas de esa canción que dice, Si un cuerpo coge a otro cuerpo, cuando van entre el centeno...? Me gustaría...
-Es Si un cuerpo encuentra a otro cuerpo , cuando van entre el centeno- dijo Phoebe-. Y es un poema. Un poema de Robert Burns.
Tenía razón. Es Si un cuerpo encuentra a otro cuerpo, cuando van entre el centeno, pero entonces no lo sabía.
-Creí que ra, Si un cuerpo coge a otro cuerpo - le dije-, pero, verás. Muchas veces , me imagino que hay un montón de niños jugando en un campo de centeno. Miles de niños. Y están solos, quiero decir que no hay nadie mayor vigilándolos. Sólo yo. Estoy al borde de un precipicio y mi trabajo consiste en evitar que los niños caigan en él. En cuanto empiezan a correr sin mirar adonde van, yo salgo de donde esté y los cojo. Eso es lo que me gustaría hacer todo el tiempo. Vigilarlos. Yo sería el guardián entre el centeno." (pàg. 185)

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada